میدان سرخ از مشهورترین میادین جهان است که در شهر مسکو قرار دارد…
این میدان حد فاصلی است میان کرملین و مرکز تجاری باستانی این شهر موسوم به کیتای گورود. از آنجایی که خیابان‌های اصلی مسکو از این میدان منشعب می‌شوند و به بزرگ راه‌های مهم شهر می پیوندند، میدان سرخ تبدیل به میدان مرکزی شهر و حتی کشور گردیده است.
شاید مهم ترین دلیل آنکه این میدان به میدان سرخ مشهور شده، آجرهای قرمز رنگی باشد که کف آن را فرش کرده است. علاوه برآن، آرامگاه لنین در این میدان قرار دارد. از آنجا که محدوده ی میدان سرخ را از کرملین نمی توان جدا کرد، پلیس از ورود مردم به قسمت های شمالی میدان سرخ جلوگیری می کند. تاریخ غنی میدان سرخ برگرفته از برجسته‌ترین آثار هنری این کشور، همچون نقاشی‌های هنرمندان معروفی مانند: وایسلی سورکیوف، کنستانتین یوان و دیگر هنرمندان است. زمینی که این میدان بر روی آن بنا شده است سابقاً، مملو از ساختمان‌های چوبی بود که در سال ۱۴۹۳ به فرمان ایوان سوم تخریب شدند وی تمام ساختمان‌ها را مستعد آتش‌سوزی می‌دانست.
طول میدان سرخ ۶۹۵ متر و عرض آن ۱۳۰ متر است و حدود ۷۲۵۰۰ متر مربع وسعت دارد در آن زمان منطقه‌ای نوساز که پوژار یا مکان ضد آتش نامیده می‌شد، به تدریج به اولین بازار شهر مسکو تبدیل شد. سپس رفته رفته جای خود را به محل برپایی جشن‌ها و مراسم مذهبی داد و گاه‌گاهی نیز محلی برای تاج‌گذاری سزارهای روسیه به شمار می‌رفت. میدان سرخ نیز حدودا” در همان دوران شروع به ساخته شدن کرد و تقریبا” پس از اتمام بنا، محلی برای مراسم رسمی دولت‌های روسیه شد.
نام میدان سرخ نه تنها فقط به سبب رنگ خشت‌های آن و نه تنها به علت رابطه ی رنگ سرخ و کمونیسیم، که می‌توان علت نامیدن آن را به این سبب دانست که کلمه “کراسنایا” در زبان روسی به معنی زیبا یا قرمز است. کلمه کراسنایا سابقاً برای کلیسای سنت باسیل (یا کلیسای مقدس شافع) به کار برده می شد و کم‌کم خود را به این میدان وصل کرد. در مدارک و اسناد تاریخی آمده است که میدان نام فعلی خود را در قرن هفدهم به دست آورده است.
بعضی از شهرهای قدیمی روسیه همچون، سوزادان، ایلتز و پوسلاول زالسکی نام میدان اصلی خود را با الهام از میدان معروف روسیه میدان سرخ نهادند.
در زمان شوروی سابق، میدان سرخ که شکوه خود را حفظ کرده بود، به عنوان میدان اصلی کشور محسوب می‌شد. این میدان علاوه بر اینکه سمبل رسمی دولت سوسیالیستی شوروی محسوب می‌شد، تنها مکان رژه ی ارتش سرخ نیز به شمار می‌رفت.
کلیسای کازان و نمازخانه ی ایورسکایا در زمان حکومت استالین به منظور رژه ی وسایط نظامی ارتش شوروی ویران شدند اگر چه پس از سقوط کمونیسم دوباره آنها را ساختند، در همان زمان طرح‌هایی برای تخریب شناخته شده‌ترین ساختمان مسکو یعنی، کلیسای سنت باسیل نیز عنوان شده بود. زمانی لازارکاگانویچ مشاور و دستیار استالین در بازسازی مسکو، با ارائه ی مدل جدیدی از میدان مسکو این ساختمان را تنها مشکل برپایی رژه ی نظامی نام برد اما هنگامی که او طرح حذف کلیسا را نزد استالین برد با مخالفت شدید وی روبرو شد تا اینکه جمله ی معروف استالین دهان به دهان گشت:
” لازار! کلیسا را برگردان.”
دو رژه ی معروف میدان سرخ عبارت بودند از: رژه ی سال ۱۹۴۱ زمانی که شهر توسط نیروهای آلمانی محاصره شد و دومی به رژه ی پیروزی سال ۱۹۴۵ بر می‌گردد، زمانی که نیروی مخالف نازی شکست خورده در پای مقبره ی لنین به حرکت در آمدند.
در سال ۱۹۹۰، کاخ کرملین و میدان سرخ از اولین مناطق شوروی بودند که در فهرست میراث جهانی به ثبت رسیدند.
از مناطق دیدنی این میدان مقبره ی لنین در سمت چپ و موزه ی تاریخ در سمت راست میدان قرار دارد
که هر یک از بناهای موجود در میدان سرخ قصه ی خود را دارند. مقبره ی لنین، مکانی است که جسد منجمد شده ی ولادمیر المیچ لنین، بنیان گذار اتحادیه ی جماهیر شوروی در آن به نمایش درآمده است .در نزدیکی آن کلیسای جامع سنت باسیل و کاخ‌ها و کلیساهای کرملین وجود دارند. مکانی مدور و سنگی در نزدیکی کلیسا قرار دارد که قبل از پتر کبیر اعدام گاه بود. مقبره ی سران دولت کمونیستی از قبیل استالین، برژنف، آندروپف و افراد مشهوری چون گاگارین و ژنرال ژوکوف نیز در این محل قرار دارد.
در قسمت شرقی میدان، ساختمان فروشگاه GUM قرار داشتهو در کنار آن کلیسای مرمت شده ی کازان موجود است. بخش شمالی آن موزه ی تاریخ قرار دارد که به معرفی برج‌های کرملین می‌پردازد. دروازه و نمازخانه ی ایبریان که مرمت شده‌اند در قسمت شمال غربی این میدان واقع شده‌اند.
تنها مجسمه ی میدان، مجسمه‌ای برنزی از کوزما مینین رومیتری پوژارسکی است، یکی از افرادی که در خروج نیروهای لهستانی از مسکو در سال ۱۶۱۲ نقش عمده‌ای داشتند. سکوی دایره‌ای لونبوی مستو، که محلی برای انجام مراسم جشن‌های عمومی روسیه بود نیز در کنار مجسمه قرار دارد.
Loading ...
یکشنبه ۲ مهر ۱۳۹۶
میدان سرخ از مشهورترین میادین جهان است که در شهر مسکو قرار دارد…
این میدان حد فاصلی است میان کرملین و مرکز تجاری باستانی این شهر موسوم به کیتای گورود. از آنجایی که خیابان‌های اصلی مسکو از این میدان منشعب می‌شوند و به بزرگ راه‌های مهم شهر می پیوندند، میدان سرخ تبدیل به میدان مرکزی شهر و حتی کشور گردیده است.
شاید مهم ترین دلیل آنکه این میدان به میدان سرخ مشهور شده، آجرهای قرمز رنگی باشد که کف آن را فرش کرده است. علاوه برآن، آرامگاه لنین در این میدان قرار دارد. از آنجا که محدوده ی میدان سرخ را از کرملین نمی توان جدا کرد، پلیس از ورود مردم به قسمت های شمالی میدان سرخ جلوگیری می کند. تاریخ غنی میدان سرخ برگرفته از برجسته‌ترین آثار هنری این کشور، همچون نقاشی‌های هنرمندان معروفی مانند: وایسلی سورکیوف، کنستانتین یوان و دیگر هنرمندان است. زمینی که این میدان بر روی آن بنا شده است سابقاً، مملو از ساختمان‌های چوبی بود که در سال ۱۴۹۳ به فرمان ایوان سوم تخریب شدند وی تمام ساختمان‌ها را مستعد آتش‌سوزی می‌دانست.
طول میدان سرخ ۶۹۵ متر و عرض آن ۱۳۰ متر است و حدود ۷۲۵۰۰ متر مربع وسعت دارد در آن زمان منطقه‌ای نوساز که پوژار یا مکان ضد آتش نامیده می‌شد، به تدریج به اولین بازار شهر مسکو تبدیل شد. سپس رفته رفته جای خود را به محل برپایی جشن‌ها و مراسم مذهبی داد و گاه‌گاهی نیز محلی برای تاج‌گذاری سزارهای روسیه به شمار می‌رفت. میدان سرخ نیز حدودا” در همان دوران شروع به ساخته شدن کرد و تقریبا” پس از اتمام بنا، محلی برای مراسم رسمی دولت‌های روسیه شد.
نام میدان سرخ نه تنها فقط به سبب رنگ خشت‌های آن و نه تنها به علت رابطه ی رنگ سرخ و کمونیسیم، که می‌توان علت نامیدن آن را به این سبب دانست که کلمه “کراسنایا” در زبان روسی به معنی زیبا یا قرمز است. کلمه کراسنایا سابقاً برای کلیسای سنت باسیل (یا کلیسای مقدس شافع) به کار برده می شد و کم‌کم خود را به این میدان وصل کرد. در مدارک و اسناد تاریخی آمده است که میدان نام فعلی خود را در قرن هفدهم به دست آورده است.
بعضی از شهرهای قدیمی روسیه همچون، سوزادان، ایلتز و پوسلاول زالسکی نام میدان اصلی خود را با الهام از میدان معروف روسیه میدان سرخ نهادند.
در زمان شوروی سابق، میدان سرخ که شکوه خود را حفظ کرده بود، به عنوان میدان اصلی کشور محسوب می‌شد. این میدان علاوه بر اینکه سمبل رسمی دولت سوسیالیستی شوروی محسوب می‌شد، تنها مکان رژه ی ارتش سرخ نیز به شمار می‌رفت.
کلیسای کازان و نمازخانه ی ایورسکایا در زمان حکومت استالین به منظور رژه ی وسایط نظامی ارتش شوروی ویران شدند اگر چه پس از سقوط کمونیسم دوباره آنها را ساختند، در همان زمان طرح‌هایی برای تخریب شناخته شده‌ترین ساختمان مسکو یعنی، کلیسای سنت باسیل نیز عنوان شده بود. زمانی لازارکاگانویچ مشاور و دستیار استالین در بازسازی مسکو، با ارائه ی مدل جدیدی از میدان مسکو این ساختمان را تنها مشکل برپایی رژه ی نظامی نام برد اما هنگامی که او طرح حذف کلیسا را نزد استالین برد با مخالفت شدید وی روبرو شد تا اینکه جمله ی معروف استالین دهان به دهان گشت:
” لازار! کلیسا را برگردان.”
دو رژه ی معروف میدان سرخ عبارت بودند از: رژه ی سال ۱۹۴۱ زمانی که شهر توسط نیروهای آلمانی محاصره شد و دومی به رژه ی پیروزی سال ۱۹۴۵ بر می‌گردد، زمانی که نیروی مخالف نازی شکست خورده در پای مقبره ی لنین به حرکت در آمدند.
در سال ۱۹۹۰، کاخ کرملین و میدان سرخ از اولین مناطق شوروی بودند که در فهرست میراث جهانی به ثبت رسیدند.
از مناطق دیدنی این میدان مقبره ی لنین در سمت چپ و موزه ی تاریخ در سمت راست میدان قرار دارد
که هر یک از بناهای موجود در میدان سرخ قصه ی خود را دارند. مقبره ی لنین، مکانی است که جسد منجمد شده ی ولادمیر المیچ لنین، بنیان گذار اتحادیه ی جماهیر شوروی در آن به نمایش درآمده است .در نزدیکی آن کلیسای جامع سنت باسیل و کاخ‌ها و کلیساهای کرملین وجود دارند. مکانی مدور و سنگی در نزدیکی کلیسا قرار دارد که قبل از پتر کبیر اعدام گاه بود. مقبره ی سران دولت کمونیستی از قبیل استالین، برژنف، آندروپف و افراد مشهوری چون گاگارین و ژنرال ژوکوف نیز در این محل قرار دارد.
در قسمت شرقی میدان، ساختمان فروشگاه GUM قرار داشتهو در کنار آن کلیسای مرمت شده ی کازان موجود است. بخش شمالی آن موزه ی تاریخ قرار دارد که به معرفی برج‌های کرملین می‌پردازد. دروازه و نمازخانه ی ایبریان که مرمت شده‌اند در قسمت شمال غربی این میدان واقع شده‌اند.
تنها مجسمه ی میدان، مجسمه‌ای برنزی از کوزما مینین رومیتری پوژارسکی است، یکی از افرادی که در خروج نیروهای لهستانی از مسکو در سال ۱۶۱۲ نقش عمده‌ای داشتند. سکوی دایره‌ای لونبوی مستو، که محلی برای انجام مراسم جشن‌های عمومی روسیه بود نیز در کنار مجسمه قرار دارد.